Waarom zwangerschapsverlof niet mijn ding is

Zwangerschapsverlof als zzp’er: best een uitdaging!

Het was best een shock toen ik er in februari 2022 achterkwam dat ik zwanger was. Mijn man en ik woonden nog niet samen, waren pas anderhalf jaar bij elkaar en genoten nog van het ‘studentenleven’. Daar kwam al snel verandering in. Binnen negen maanden verhuisden we naar een stads rijtjeshuis met een keurig tuintje en gingen we een geregistreerd partnerschap aan.

Zwanger en zzp’er

Voordat ik een baby kreeg, was zwangerschapsverlof als concept nogal mysterieus. Ik heb weleens zwangere collega’s gehad – op een dag gingen ze gewoon weg, we hoorden dat ze bevallen waren en een paar weken of maanden later kwamen ze terug. Moe, maar trots en opgewonden om ons foto’s van hun nieuwe spruit te laten zien. Ik realiseerde me tijdens mijn eigen verlof pas dat niemand echt sprak over hoe die tijd echt was.

Ik miste de voldoening om aan het werk te gaan

Omdat ik dacht dat zwangerschapsverlof als een vakantie zou voelen, dacht ik ook dat ik mijn werk niet zou missen – ik had het mis. Ik miste vooral de voldoening om aan het werk te gaan, concrete doelen te bereiken en ‘s avonds mijn laptop dicht te klappen met het gevoel dat ik klaar was. Een van de moeilijkste aanpassingen aan het moederschap voor mij was hoe ongrijpbaar de “successen” waren. Zeker, ik zorg voor een klein mensje. Een grotere prestatie is er niet. Maar aan het eind van de dag had ik moeilijk het gevoel dat ik iets had bereikt.

Mijn zwangerschapsverlof duurt nog tot begin februari, maar is eigenlijk allang weer voorbij. Elke dag kruip ik even achter mijn laptop. Voor social media redactie, voor productteksten of een interview. Dat maakt de tijd die ik daarna met mijn dochter heb nóg specialer. Ik geniet extra van de knuffels en de tijd samen.